از خطبه های حضرت علی ابن ابیطالب علیه السلام است(در شکایت از اهل زمان خود):
ای مردم ما صبح کردیم(واقع شدیم)در روزگاری که(مردم آن)ستمکار و کفران کننده ی نعمت هستند،نیکوکار در آن بدکار شمرده می شود،و ظالم نخوت خود را می افزاید،از آنچه می دانیم بهره ای نبریم(بر وفق علم خود عمل نمی کنیم)و از آنچه نمی دانیم نمی پرسیم، و(براثر نادانی و نخوت)از بلای بزرگ نمی ترسیم تا اینکه به ما وارد شود پس(به عاقبت کار خود فکر نمی کنیم تا آنگاه که به بدبختی و بیچارگی مبتلا گردیم،در این زمان)مردم بر چهار صنفند: اول کسی است که او را از فتنه و فساد منع نمی کند مگر بیچارگی و کندی شمشیر و کمی مال او.
