دل من از قِصه ی غُصه...

دل من از قِصه غُصه زخم ها دارد نشان   که در شهر خود غریبانه ماندست و بی نشان

هر که وارد شهر ما شــــــد در اول قصه   دلم را به تیـــر دوستی کـرد زخمــــی نشــــان

بعضی وقت ها از این قصه ، غصه می خورم

در زمانهای گذشته به امید اینکه در آینده زندگی خوبی داشته باشم پدرم و مادرم و برادرم بیشترین

تلاش را کردند و زحمت ها کشیدند تا من درس بخوانم و خواندم ولی حیف که بیکار ماندم و الــــان

غصه ی همین قصه را می خورم.