در علم اقتصاد می خوانیم منابع محدود و نیازها نامحدود هستند. برای اینکه استفاده
بهینه از منابع کنیم بایستی نیازهایمان را اولویت بندی کنیم و آن نیازی که مهم است را
در اول لیست قرار بدهیم و نیاز های با اهمیت کمتر را در اولویت بعدی می گنجانیم.
همانطور که همه می دانیم هر نیازی دارای ارزشی است و وقتی ما در میان خواسته
هایمان به یکی از خواسته ها ارزش و ارجحیت خاصی قائل می شویم و در واقع آن نیاز
را انتخاب می کنیم تا برآورده شود و برای رسیدن به آن نیاز و خواسته پولی را هزینه می
کنیم اما به غیر از آن پولی که هزینه می کنیم در واقع از برآورده شدن خواسته های دیگر
چشم پوشی می کنیم که بعد از آن نیازی که برآورده شد هر کدام دارای ارزشی هستند
و یکی از آنه دارای ارزش بیشتر در اولویت دوم که همان چشم پوشی از برآورده شدن آن
ارزش ها و خواسته ها و مخصوصا خواسته ای که در اولویت دوم قرار دارد همان هزینه فرصت
ما هست که در اقتصاد دارای اهمیت فراوانی هست.
چشممان به دست دشمنان نباشد که کی تحریم را برمی دارد،کی فلان نقطه را موافقت می کند.به درک!