یک روز بهاری

یک روز بهاری رفته بودم به کوه   کوه سرسبز و با صفا و با شکوه

وقتی که نگاه می کردم بر گل و گیاه   از سرم برون می شد غم و غصه و آه

علی (ع) آن بزرگ مرد خدا

علی بود آن بزرگ مرد خدا   شیعیان را بود وی اولین مقتدا

هم او بود شهید محراب و نماز   هم او بود اهل دل و راز و نیاز

کتاب دوست ناب ما

کتاب اســـت آن دوســـت نــاب ما   در تاریکی ره هدایتگر و مهتـاب ما
او شِکـــــوه دارد از ما و استـاد ما   چون که رفته است ز قلب و یاد ما

غریبانه ماندست در کُنجی کتـــاب   دلگیر ما و شما این دوســـت نـاب

وقتش رسیده است یاد کتابی کنیم   به هجران او بی صبر و تابی کنیم

این کتاب دوست مهربــان و ناز ما   هــم هدایتگــر و هم راز پرواز ما

پس دگرسخن کنم کوتاه گویـم کتاب   انتظار ما می کشد بی صبـر و تاب

آغاز سخن

به نام خداوند هوش و جان   آفریدگار سخــن در زبـــان

خدایی که در هرجا عیان است    قادر و بخشنده و مهربان است

خدایی که نامش حکیم است   بخشنده و مهربان و کریم است

خدایی که خالق جهان است   آفریدگار قلم هم خالق بیان است

او عالم آشکار و نهان است   او خالق انس و جان است

هم او جبار و هم او سختگیر   هم او مهربان و هم او توبه پذیر

در بارگاهش بر هربنده ای باز   اوست محب اهل راز و نیاز

اگر خواهی شوی نزدیک خدا   ز افکار شیطانی کن خود را رها

و گر خواهی شوی دوست خدا   زدستور و امـــرش اطـــاعت نما